Deneylerde 2 yaşında ve sürekli rumen kanülü yerleştirilmiş 3 Ankara keçisi kullanıldı. Hayvanların yemlenmeleri 30 günlük süreler biçiminde 3x!3 Latin kare yöntemine göre yapıldı. Yonca samanı ve karma yem oranları sırasıyla; 80:20, 60:40 ve 40 : 60 olarak hazırlanan I., II. ve III. rasyon yedirildd. Rasyonlar her keçinin canlı ağırlığının % 3'ü oranında günde bir kere verildi.

Rumen örnekleri her dönemin son 112'şer günlük dönemlerinde yemlemeden önce, yemlemeden sonraki 4. ve '8. saatlerde alındı. Rasyonlarla ilgili rumen örneklerinin pH değerleri yemleme öncesi en yüksek bulundu (7.15, 7,25, 7J25). Yemlemeden sonraki 4. saatte azaldı (5.96, 6.ıl7, 6.32), S. saatte ise arttı (6.03, 6.1212, 6.46).

Rumen içeriği pH değerleri azalırken; asetik asit, bütirik asit, propi-yonik asit ve toplam uçucu yağ asidi miktarları yemlemeden sonraki 4. saatte arttı.

Hayvanlardan II. ve III. rasyonları alanlara ait asetik asit değerleri arasındaki fark yemlemeden sonraki 4. ve 8. saatlerde negatif yönde önemliydi (p < 0.06). Diğer taraftan II. ve III. rasyonları alan hayvanlara ait bütirik asit değerleri arasındaki fark ise; örnekleme zamanlarının hepsinde yüksek düzeyde önemliydi (p < 0.0li). Üçüncü rasyonu alan hayvanlara ait uçucu yağ asitlerinin bütün değerleri her örnekleme zamanında I. ve II. rasyonu alanlarınkinden fazlaydı.