2006, Cilt 22, Sayı 3-4, Sayfa(lar) 025-029
VETERİNER HEKİMLİĞİ ETİĞİ - HAYVAN GÖNENCİ (REFAHI) İLİŞKİSİ
Serdar İzmirli, Aşkın Yaşar
Selçuk Üniversitesi Veteriner Fakültesi, Veteriner Hekimliği Tarihi ve Deontoloji Ana Bilim Dalı, KONYA
Anahtar Sözcükler: Etik, Hayvan, Hayvan gönenci (refahı), Veteriner hekimliği etiği
Görüntülenme Sayısı:2524 - İndirilme Sayısı: 2935

Hayvancılık günümüzde geleneksel üretim olmanın çok ötesinde hızla değişerek tüketime yönelik bir elkinlik halini almıştır. Bunun sebebi tüketicilerin üründe kalite ve emniyet talep etmelerinin yanı sıra, aynı zamanda hayvan gönencine de ilgi gösterilmesidir. Veteriner hekimliği etiği bir yönüyle, veteriner hekimleri içersin ya da içermesin hayvanların tedavisiyle ilgili bir çok moral durumu; ayrıca doğrudan veteriner hekimler ve onlarla ilişkili insanlarla ilgili olan ve mesleki etik olarak da tanımlanan geniş bir alanı kapsamaktadır. Hayvan gönenci ise çiftlik, pet, arkadaş, egzotik, laboratuar ve vahşi hayvanların bakımı, beslenmesi, barındırılması, yetiştirilmesi, nakliyesi, kesimi, tedavisi ya da bilimsel araştırmalarda kullanımı sırasında ağrı, acı ve ıstıraptan uzak sağlık, mutluluk ve iyilik hallerinin sağlanmasıdır. Veteriner hekimler, hayvan gönenci konusunda hayvan sahibi ve hayvanlar arasında bağlantı kuran önemli bir pozisyondadırlar. Hayvan gönenciyle ilgili yeni yaklaşımlar, dünyadaki gelişmelere paralel olarak Türkiye'de de güncel bir konu haline gelmiştir. Veteriner hekim, hekimlik hizmetleri sırasında hayvan gönenci sorunuyla karşılaştığında karar verebilmesi için yasal durumu çok iyi bilmesi gerekmektedir. Mevzuatta cevap bulamadığı durumlarda veteriner hekimliği etiği bilgisine dayanarak, etik karar verme süreci içerisinde karar verebilir. Bu çalışmada, kavramsal açıdan hayvan gönenci ve veteriner hekimliği etiği değerlendirilmiştir.