Amaç: Tavşanlarda iki farklı doz (100 ve 175 mg/kg) alloksan ile oluşturulan deneysel diabetes mellitus'un teşhisinde, klinik, hematolojik ve biyokimyasal parametrelerdeki değişimlerin değerlendirilmesidir. İkinci amacı ise hastalığın teşhisinde glikoz, glikozile hemoglobin ve fruktozaminin önemini ortaya koymaktır.

Gereç ve Yöntem: Tavşanlar rastlantısal olarak 2 gruba ayrıldı. Birinci grupta 12, ikinci grupta 13 tavşan vardı. Birinci gruptaki tavşanlara 100 mg/kg dozunda, 2. gruptaki tavşanlara 175 mg/kg dozunda alloksan intravenöz yolla verildi. Eritrosit, lökosit, hemotokrit, hemoglobin, trombosit, ortalama hücre volümü ve ortalama hücre hemoglobin konsantrasyonları belirlendi. Serum açlık glikoz, fruktozamin, insülin, hemoglobin HbA1c, kolesterol, trigliserid, üre, aspartat aminotransferaz ve alanin aminotransferaz düzeyleri ölçüldü.

Bulgular: İstatistiksel olarak, her iki grupta serum açlık glikoz, fruktozamin, HbA1c, total kolesterol ve trigliserid düzeylerinde önemli artış, insülin, eritrosit, hemotokrit ve hemoglobin düzeylerinde ise azalma (p<0.05) belirlendi.

Öneri: Diabetus mellitusun teşhisinde serum açlık glikoz, fruktozamin ve hemoglobin A1c önemli diagnostik indikatör olabilir.